Z Korbielowa przez Przyborówkę , Moczarki i Halę Kainińskiego
Zn. czarne, niebieskie, czerwone, 7—8 g. Ze schroniska przy ujściu doi. Buczynki idziemy szosą na pn. i po ok. 10 min. skręcamy w prawo (na wsch.) wśród zabudowań, przekraczamy pot. Glinny i polną drogą podchodzimy łagodnie dalej na wsch. na połogi dział oddzielający Korbielów od wsi Krzyżówki w doi. tej samej nazwy. Polną ścieżką wiodącą w ogólnym wsch. kierunku, z niewielkim zboczeniem ku pn. wsch. przewijamy się — uważać na znaki, których z powodu niewielu drzew jest mało — i schodzimy stromym brzegiem do pot. Krzyżówka. Przekraczamy go (bez kładki) i podchodzimy łagodnie do drogi wiodącej ze wsi Krzyżowa do ciągnących się wzdłuż drogi zabudowań Krzyżówek. Idziemy tą drogą w prawo na pd. wsch. kilkadziesiąt metrów, po czym skręcamy w lewo na stoki Przyborowki. Idąc drogą dalej na pd. wsch. można dojść — minąwszy całą wieś — do granicy państwowej i do zn. czerwonych w przełęczy między Szelustem z prawej a Jaworzyną z lewej strony. Polną drogą pniemy się dość stromo wprost na pn. a następnie w lewo aż do grzbietu, gdzie w pobliżu kapliczki spotykamy zn. żółte (nr 169), wiodące z dolnej części Korbielowa na Przy- borówkę. Teraz zmieniamy kierunek na wsch. — zn. żółte od chodzą ku pn. w stronę Przyborówki, którą nasz szlak omija — i wygodną drogą koło osiedla Watówki dochodzimy grzbietem Przyborówki do siodełka u stóp stromego spiętrzenia Jaworzyny (1050 m). Ku pn. zach. widać Przyborówkę (883 m), z opadającymi na wsch. polanami i polami. Stromym lecz niedługim podejściem można z siodełka wyjść na szczyt Jaworzyny i do zn. czerwonych (nr 170); można również od osiedla Watówki, omijając z prawej strony szczyt Przyborówki, dojść na pn. zach. do Przyborowa. Z siodełka prawie poziomo, z niedużymi podejściami i obniżeniami trawersujemy pn. spadziste, pięknym lasem porosłe stoki Jaworzyny. Wyrastają z tego stoku ku pn. dwa wybitniejsze ramiona, oddzielające głębokie wąwozy, których strumienie spływają na pn. do Koszarawy. Przekroczywszy te ramiona, przeważnie lasem, lecz o licznych polankach i przejaśnieniach z widokiem na roztoki Jaworzyny, dochodzimy do osiedla Głuchaczki, w jego niższej części. Odsłania się tu widok w prawo na grzbiet graniczny Jaworzyny, z niską przełęczą między nią a stromym spiętrzeniem dolnej części grzbietu ku Mędralowej. Obniżamy się drogą ku położonym jeszcze niżej w lewo zabudowaniom, a od nich stromo w dół schodzimy do lasu, którym na dno pot. Głuchego. Przekraczamy go i podszedłszy do dolinnej drogi, schodzimy nią w Iowo na pn. zach., aż do zbiegu potoków. Przekraczamy teraz prawy potok i stromą leśną ścieżką podchodzimy na pn., a gdy las się skończy, jego brzegiem i w prawo stromo zboczem do widocznych na grzbiecie chat góralskiego osiedla Pindelówka. Osiedle to zachowało starogóralską zabudowę, właściwą wysoko w górach położonym przysiółkom, rozrzuconym na stokach i grzbietach. Ciągnące się wokół pola, zamieniono z dawnych wyrębisk w płonę owsy i kartofliska. Widok z Pindelówki na pd. ku Głuchaczkom i Jaworzynie, a w przeciwnym kierunku ku pn. wsch. na grzbiet Jałowca (997 m) zw. też Jaworzyną — nie należy go mylić z drugim Jałowcem w Paśmie Jałowieckim (Przedbabiogórskim) — z widocznym na jego stoku osiedlem Moczarki, oraz lesistą kopę Mędralowej. Kamienistą polną drożyną kierujemy się teraz na pn. wsch. Należy tutaj uważać na znaki, gdyż z drogi grzbietowej trzeba zejść pod ostrym kątem na polną drogę, odchodzącą ku pn. wsch. w stronę lasów na grzbiecie Mędralowej. Drożyna wiedzie wśród łąk i pastwisk — nawet na jednym odcinku nieco obniża się — do brzegu lasu. Lasem podchodzimy dość stromym Wądrożem na łąki, którymi skręcając ponad szopami pasterskimi wielkim lukiem w lewo nieco w górę, trawersujemy do osiedla Moczarki obok st. tur. PTTK w domu Heleny Dobosz, tuż pod grzbietem od Jałowca do Mędralowej. Spotykamy tu zn. zielone (nr 172) z Przyborowa, podchodzące na Mędralową. Od st. tur. wspólnie ze zn, zielonymi na wspomniany grzbiet i nim w prawo, lecz zaraz zostawiamy zn. zielone, które dalej podchodzą przecinką grzbietową na pd. wsch. i schodzimy zgrzbietu w lewo w stary wilgotny las na pn. stoku Mędralowej. Wiedzie nim prawie pozioma ścieżka leśna poprzez pofałdowania stoku, krzyżując się z różnymi poprzecznymi ścieżkami. Po ok. 1/2 g. dochodzimy do miejsca, gdzie zn. czarne zaczynają podchodzić wyraźnie w górę już ku Hali Karaibskiego; w tym miejscu odchodzi w lewo nadal pozioma ścieżka w przecince, którą turyści zdążający wprost na przeł. Klekociny mogą z ominięciem Hali Kamińskiego dojść bez znaków do szlaku niebieskiego (nr 174) schodzącego z Hali Kamińskiego na Klekociny. Idąc za zn. czarnymi podchodzimy łagodnie w górę, aż do wyjścia z lasu na zach. krańcu Hali Kamińskiego. Stąd halą jeszcze wyżej na pn. ku jej widokowej grzbietowej części, gdzie spotykamy zn. niebieskie. Stąd za tymi znakami w górę na pd. do granicy państwowej (ok. 20 min.). Dalszy przebieg drogi do schr. na Markowych Szczawinach zn. niebieskie później czerwone, szlak nr 174 i 170.
