Tuł – Beskid Śląski
Tuł (621 m). Szczyt ten wznosi się nad przygraniczną wsią Leszną Górną od pd. zach. i Cisownicą od pn. Skupia zainteresowanie przede wszystkim jako wzniesienie obfitujące w stanowiska rzadkich okazów florystycznych oraz grup cisów, skutkiem czego jest rezerwatem przyrodniczym, godnym szczególnej uwagi i troski ze strony zwiedzających. Z jego uroczych łąk szczytowych widok na pasemko graniczne, strome stoki Małej Czantorii i okolice Cieszyna, pełne swoistego sielskiego uroku. W siodle na pn. od Tułu, st. tur. PTTK. Z Bażanowic. Zn. czarne, 2lU—21k g. Z przyst. kol. kierujemy i się drogą na pd. poprzez niewielkie wzniesienie z pięknym widokiem na pd. wsch. na Tuł i Małą Czantorię. Przed nami wzgórza graniczne. Droga sprowadza nas łagodnie w doi. Puńcówki do ciągnącego się w niej Dzięgielowa. Osiągnąwszy skrzyżowanie drogi, skręcamy w lewo i po przeszło 1 km dochodzimy do nowego skrzyżowania dróg: w prawo do Lesznej Górnej i dalej na wsch. do Ustronia. Idziemy krótko drogą do Ustronia i minąwszy dawny zamek w parku, znaki skręcają w prawo na pd. wsch., wiodą drogą do kamieniołomu, należącego do cementowni w Goleszowie (uwaga na niebezpieczeństwo w czasie wysadzania ładunków). Koło zabudowań kamieniołomu zbaczamy nieco w lewo i podchodzimy ku niewielkiemu osiedlu i st. tur. Szlak nasz nie dochodzi do samej stacji, lecz zostawia ją ok. 150 m w lewo i podchodzi brzegiem lasu pod szczyt Tułu od strony wsch. Aby wyjść na sam jego wierzchołek zbaczamy w prawo w górę (1 g.). Z Lesznej Górnej. Bez znaków, ok. 1 g. Z przyst. PKS Leszna 2 Górna idziemy na wsch. drogą do wsi, lecz wkrótce zbaczamy w lewo zmierzając ku stromemu zach. stokowi Tułu. Osiągnąwszy grzbiet, nieco już łagodniej podchodzimy na szczyt. Z Cisownicy. Bez znaków, ok. 1 g. Z przyst. PKS Cisowniea 3 na szosie Cieszyn — Ustroń, dochodzimy na pd. do wsi położonej w dolince potoku spływającego spod wsch. zboczy Tułu. Teraz dolinką tą wciąż na pd. albo do jej górnego końca i siodła na pd. od Tulu i zn. czarnych (nr 1), albo skręcamy z górnego końca dolinki stromo w prawo na wsch. stok Tulu, gdzie spotykamy zn. czarne, obchodzące od wsch. sam wierzchołek.