Babia Góra
Obszerniejsze dane o najwyższym szczycie Beskidów Zachodnich zebrano w części ogólnej. Tutaj opiszemy jedynie imponującą i należącą do najrozleglejszych panoramę, roztaczającą się ze szczytu i niemal całego grzbietu. Niezapomniany jest w pogodny dzień widok łańcucha Tatr Wysokich i Zachodnich, ciągnący się na pd. horyzoncie. Pomiędzy Tatrami a masywem babiogórskim leży u naszych stóp ogromna kotlina Orawy, a na wsch. od niej Podhale i Spisz. Nieco dalej bieleją skały i ostre szczyty Pienin. W prawo od Orawy błyszczy w dole tafla Orawskiego Morza, w prawo w głębi na pd. zach. widnieją Orawsko-Liptowskie Hale z charakterystycznym Choczem (1613 m); jeszcze bardziej w prawo grzbiety Wielkiej i Małej Fatry nad pofałdowanymi pasmami i grzbietami i przeciętą mnóstwem dolin Górną^ Orawą. Na pd. zach. ponad bliskim kopulastym Pilskiem i jego sąsiadami rozsiadło się gniazdo Rycerzowej i Wielkiej Raczy, a w prawo ciągnące się długimi wałami leśnymi pasma Beskidu Śląskiego z Baranią Górą, Skrzycznem i grupą Klimczoka. Ku pn. nad doi. Skawicy, z rozsianymi przysiółkami Zawoi w dole i na stokach, widać od Mędralowej, poprzez Jałowiec i Magurkę, ciągnące się Pasmo Jałowieckie, a za nim w głębi ciemne linie lesistego Beskidu Małego o mało rozczłonkowanych pasmach. Na wsch. widać w skrócie bliskie pasmo Polic, a na prawo od niego, w dali majaczeją szczyty Beskidu Średniego i Wyspowego i Gorców. Wybijają się tu szczególnie Łysina, Lubogoszcz, nieco bliższy Szczebel (Strzebel), dalsza Snieżnica, Luboń Wielki, Cwilin, Łopień, Mogielica, Kudłoń i Turbacz. Na ich tle Syhlec (w prawo od Łysiny), Kielik (na tle Lubonia) i w prawo od Kielika mało wyróżniające się Pasmo Podhalańskie. Słynne są wschody słońca oglądane z Babiej Góry. Są rzeczywiście prawdziwą osobliwością i widowiskiem, jednakże największą plastyczną wyrazistość mają widoki przy zachodzącym słońcu, gdy ukośne światło modeluje ostro zarysy grzbietów.