Z Węgierskiej Górki przez Żabnicę
Zn. niebieskie, ok. 1,5 — 2 g. Ze st. kol. do wylotu doi. Żabnicy za zn. czerwonymi (nr 125). Gdy zn. czerwone skręcą ostro w lewo obok samotnej chaty na stok Grójca (612 m) porosłego tu i ówdzie jałowcami, my idziemy jeszcze ok. 1 km doi. Żabnicy, minąwszy pomnik wzniesiony ku czci zamordowanych przez hitlerowców. Teraz skręcamy w prawo na bardzo stromy stok ramienia Prusowa, które okala od pd. zach. doi. Żabnicy. Uciążliwie i stromo, pokonawszy ponad 300 m różnicy wzniesienia wychodzimy kamienistą ścieżką wśród jałowców i kęp drzew na grzbiet, którym skręcamy w lewo na pd. wsch. wciąż dość stromo na bezleśny i widokowy szczyt. Szlak nadaje się do schodzenia, a w zimie stanowi długi zjazd narciarski z tym, że nie należy z grzbietu skręcać stromym stokiem ku doi. Żabnicy, lecz zjeżdżać wciąż ku pn. zach. grzbietem i poprzez kończący go Ostry Wierch zjechać albo do Ciśca w lewo albo do Węgierskiej Górki — w prawo. Ze schr. na Hali Boraczej. Zn. niebieskie, ok. 1 g. Ze schroniska obniżamy się nieco halą na pn. zach., a następnie łagodnym podejściem z widokami na pn. i wsch. (z lewej strony zasłania las) osiągamy płaski i otwarty szczyt z tu i ówdzie rosnącymi drzewami.
