Z Huciska przez Czerniawę Suchą i Mędralową
Zn. niebieskie, ok. 5,5—6 g. Ze st. kol. przekroczywszy tory idziemy drogą kołową lasem w kierunku pd. na dział pomiędzy Koszarawą a Lachowicami. Po wyjściu z lasu po prawej stronie st. tur. PTTK w domu Franciszka Stankiewicza (10 MN). Droga skręca w lewo na pn. wsch. a następnie na pd. wsch. i dochodzi do rozgałęzienia: w lewo do Lachowic, w prawo nieco w dół do doi. Koszarawy, którą osiąga wkrótce tuż koło sklepu przy nowym rozdrożu. Przed nami na wprost na pd. gołe stoki Lachów Gronia. W prawo w dół pot. Koszarawy odgałęzia się droga do wsi Koszarawa. Skręcamy w lewo i minąwszy zabudowania należące do wsi Koszarawa idziemy ok.-2 km. Na wprost przed nami niskie i szerokie siodło z osiedlem między Solniskiem z lewej strony (sam szczyt niewidoczny) a grzbietem podnoszącym się ku również jeszcze niewidocznemu Jałowcowi. Gdy po ok. 2 km od ostatniego rozdroża, droga skręca na pd. wsch., opuszczamy ją pod ostrym kątem w prawo wprost na pd. obok szkółki leśnej. Pniemy się teraz w górę równomiernie wygodną leśną drogą wsch. stokami Lachów Gronia, wśród wysokopiennego drzewostanu. Już pod grzbietem łączącym Lachów’ Groń z Czerniawą Suchą z polankami ukazuje się po lewej stronie kształtny szczyt Jałowca z opadającą na pd.-Halą Trzebuńską, a wkrótce potem spotykamy zn. żółte (nr 199), prowadzące z Koszarawy przez Lachów Groń na Jałowiec. W pobliżu w lewo odgałęzia się pozioma ścieżka, którą turyści zdążający stąd na Jałowiec mogą przetrawersować w lewo ku przełęczy między Jałowcem a Czerniawą Suchą i do zn. żółtych. Wspólnie ze zn. żółtymi podchodzimy na pd. wsch. Zn. żółte odłączają się w lewo w stronę Jałowca, my natomiast podchodzimy dość stromo ku Czerniawie- Suchej. Z wyrębu po prawej stronie, na którym zaczyna róść młodnik, odsłania się na zach. daleki widok. Ścieżka mija zalesioną kulminację Czemiawy Suchej (1062 m) obejściem z lewej strony i osiąga poza nią pd. stok (podchodzą tu chałupy), ze wspaniałą panoramą pasma Babiej Góry aż po Pilsko i Lipowską, z Mędralową i Halą Kamińskiego wprost przed nami na pd. oddzieloną od nas doi. Bystrej. Brzegiem karłowatego lasu bukowego schodzimy na pd. wsch., a potem na pd. dość stromo młodym lasem, aż na przeł. Klekociny (864 m), nazywaną czasem Przegibem. Przez przełęcz przechodzi z Koszarawy doi. Bystrej wijącą się serpentynami droga kołowa i schodzi również pięknymi skrętami wśród lasu w dol. Wełczówki i do Zawoi. Projektowana jest budowa nowoczesnej szosy, która poprzez Klekociny, Zawoję i przeł. Krowiarki będzie łączyła Śląsk i Żywiecczyznę z Orawą i Podhalem. Na zach. od przełęczy wśród zabudowań st. tur. PTTK w domu Marty Mrowieć (16 MN). Z przeł. Klekociny idziemy na pd. (po lewej wysokopienny las, po prawej widok na doi. Bystrej), po czym podchodzimy dość stromo w kierunku z dala widocznej, bardzo nachylonej przecinki. U jej dolnego wylotu ścieżka skręca w prawo i pnie się wysokopiennym lasem ukosem ku górze. Warto zwrócić uwagę na ścieżkę odchodzącą od naszego szlaku w prawo, prawie pologo na zach. Ścieżką tą można podążając na Moczarki i do Korbielowa za zn. czarnymi (patrz szlak nr 171) skrócić sobie wydatnie drogę; unikając zbytecznego wyjścia na Halę Kamińskiego za zn. niebieskimi i zejścia z niej niebawem za zn. czarnymi, do których wspomniana ścieżka poziomo dociera w ok. 3/4 g. Podchodząc dalej w prawo w górę osiągamy stromą szeroką przecinkę leśną, spadającą z Hali Kamińskiego, w którą w lewo skręcają zn. niebieskie i stromo pną się zakosami ku jej krańcowi na dolnym brzegu Hali Kamińskiego, nazywanej niegdyś Tlałką. Osiągamy go, zwracamy się nieco w lewo (w czasie mgły trzymać się brzegu lasu z lewej strony) i podchodzimy do kulminacji hali. Opodal stoją szałasy, a w lecie na hali pasie się bydło i owce. Roztacza się stąd widok ku zach. na kotlinę Jeleśni i jej otoczenie, ku pn. w stronę Lachów Gronia i Czernia- wy Suchej, natomiast ku wsch. widok zasłania brzeg wysokiego lasu. Na Hali Kamińskiego szlak nasz krzyżuje się ze zn. czarnymi (nr 175), które ku wsch. schodzą przez Kolisty Groń ku Czatoży. Podchodzimy na pd. halą ku przecince leśnej i nią osiągamy grzbiet graniczny na wsch. od szczytu Mędralowej i zn. czerwone (nr 170, 20 min.). Stąd do schr. na Markowych Szczawinach — jak przy szlaku nr 170.
