Ze Zwardonia przez Gańczorkę
Zn. niebieskie, 5,4—6 g.*Ze st. kol. przechodzimy tory kol. i natrafiamy wśród osiedli na drogę wiejską. Przeszedłszy zabudowania idziemy wśród pól (po lewej na wzgórzu, tuż przy granicy cmentarz) do następnych zabudowań osiedla Pydychy, po czym obniżamy się do drogi kołowej. Drogą tą idziemy kilkaset metrów w lewo, po czym przed mostkiem skręcamy ostro w prawo i rozpoczynamy podejście na bezleśne zbocze Kiczorek. Osiągamy górną część osiedla, zbaczamy w lewo na pn. zach. j wspinamy się do brzegu lasu, obchodząc spiętrzenie grzbietu. Połogim grzbietem wychodzimy na polanę z pięknym widokiem na Ochodzitą i pasmo Baraniej Góry. Dochodzimy do brzegu lasu na szczycie Solowego Wierchu, którego grzbiet opada na pn. Stąd lasem, omijając dość stromą część grzbietu Solowego Wierchu obchodzimy łagodnie od lewej (zach.) strony i osiągamy grzbiet już poniżej jego stromej części. Teraz schodzimy wprost na pn. szeroką drożyną leśną, przecinając poprzeczne drogi (jedna z nich wiedzie w prawo do gajówki Ptakówka — patrz wariant a), aż do niewielkiego odchylenia grzbietu w prawo, gdzie zwraca uwagę charakterystyczna jodła, stara i smukła, zw. Dużą Jodłą, niestety usychająca. Nieco za nią odgałęziają się w lewo zn. zielone.
