Z przeł. Krowiarki przez Sokolicę — główny szlak beskidzki
Zn. czerwone, ok. 2,25 g. Z przełęczy bardzo stromym lasem na pd. zach. pniemy się dość uciążliwie wsch. stokami Sokolicy. Wyszedłszy z lasu na zbocza zasłane kosodrzewiną, a wyżej poprzerastane głazami i trawą, wśród coraz to bardziej rozszerzającego się widoku, osiągamy urwistą ku pn. Sokolicę. (Dolną część szlaku omija się przy zjeździe na nartach wariantem narciarskim po pd. stronie.) Tuż poza nią odgałęziają się zn. zielone (nr 184), schodzące do górnego płaju koło Mokrego Stawku. Wśród traw, kosodrzewiny i głazów podchodzimy na następne wzniesienie grzbietu Kępę (1521 m), a dalej na Główniak (1617 m). Coraz liczniej zjawiają się teraz i złomiska, a w rzeźbie masywu typowe polodowcowe żleby, m. in. opadająca z prawej strony Zła Dolina. Pnąc się dalej grzbietem, poprzez rumosz skalny, trawy i języki kosodrzewiny, wychodzimy na szczyt zbudowany z progów, ambon skalnych i bloków.
