Beskid Żywiecki
Beskid Żywiecki stanowi zach. część Beskidu Wysokiego, ciągnącą się od Przeł. Koniakowskiei (720 m) po Przeł. Sieniawską (711 m); wsch. część nazywają geografowie Beskidem Sądeckim i obejmują nią obszary górskie od Przeł. Sieniawskiej po Przeł. Tylicką. W tym tomie przewodnika zajmiemy się tylko częścią zach. tj. Beskidem Żywieckim. Wyodrębniają się w nim następujące grupy (pasma): Wielkiej Raczy, Pilska, Babiej Góry i związane z nią pasma Jałowca (Przedbabiogorskie) i Żeleźnicy (Podhalańskie). Okolona ze wszystkich stron górami Kotlina Żywiecka rozciąga się między Beskidem Śląskim od zach. i Beskidem Małym od pn. zaś od pd. otacza ją grupa Wielkiej Raczy i Pilska, od pd. wsch. i wsch. krańce pasm i pasemek Babiej Góry i Jałowca. Kotlina Żywiecka przedstawia się jako rozległe obniżenie o powierzchni ponad 20 km2, o której geologicznej przeszłości uczeni snują ciekawe hipotezy. Jedni geologowie widzą w niej przykład dawnej zatoki morskiej z okresu eocemskiego lub górnokredowego (Szajnocha) i inni, nowsi, tłumaczą jej powstanie erozja wywołaną wodami Soły, Koszarawy, Łękawki, Leśnej i innych potoków, spływających koncentrycznie ze wszystkich stron (Klimaszewski). Cała Kotlina Żywiecka zbudowana jest z miękkich, łupków, j pokrytych lessem i urodzajnymi nanosami pradawnych rzek. Dzięki temu mogła się rozwinąć tutaj bogata wegetacja, toteż stanowi ona krajobrazowy kontrast w stosunku do otaczającego ją krajobrazu gór.